مؤسسههای اعتباری و بانکها میبایست با توجه به پیچیدگی فعالیتها و محیط اقتصادی، مدلهای مناسب جهت ارزیابی امتیازدهی اعتباری مشتریان انتخاب نمایند. بنا به نظر پاندی (Pandey,2009) ماهیت فعالیت بانکها به گونه ای است که اگر چه، ظاهراً علامتی از بحران و یا ورشکستگی از خود نشان نمیدهند، ولی می توانند بحرانهای پنهان را با خود حمل نمایند.
با توسعه مداوم و پویای صنعت اعتباری در اقتصاد کشورها، اعتبار دهندگان به منظور توسعه فرایند مدیریت اعتباری از روش های جدید و پیشرفته استفاده می کنند. بخش مدیریت ریسک در هر سازمان، ارائه بهترین عملکرد و بهینه سازی استفاده از سرمایه و به حداکثر رساندن ارزش دارایی های سهامداران را بعنوان هدف اصلی خود مطرح میکند.
امتیاز دهی اعتباری، نظامی است که به وسیله آن بانک ها و مؤسسات اعتباری با استفاده از اطلاعات حال و گذشته متقاضی، احتمال عدم بازپرداخت وام توسط وی را ارزیابی می کنند. با توجه به تغییرات وسیع و پیشرفت فنآوری در زمینههای گوناگون، صنعت بانکداری نیز به عنوان یکی از عوامل پیشرفت هر جامعه با تحولات عظیمی روبهرو بوده است.
بانکها به عنوان " سازمانهای جویای سود " با این هدف سازمان یافتهاند که برای سهامداران و نیز سپرده گذاران سودآوری داشته باشند. از آنجا که خطر پذیری برای سودآوری، گریز ناپذیر است، بنابراین از بانکها به عنوان ماشینهای ریسکپذیر یاد میشود.
معیارهای سنتی ریسک همانند انحراف معیار و بتا به دلیل عدم تمایز میان نوسانات مطلوب و نوسانات نامطلوب بازده از دیدگاه سرمایه گذار، معیارهای مناسبی برای اندازه گیری ریسک و انعکاس آنچه ذهنیت انسان از مفهوم ریسک درک می کند، نیستند.
مطالبات غیرجاری که در ادبیات بانکی ما به مطالبات معوق مشهور است، نتیجهی بروز ریسک اعتباری است. در کشورهای دنیا، مقامهای ناظر پولی و ناظر بر مؤسسههای مالی، حساسیت ویژهای بر مطالبات غیرجاری بانکها داشته و اگر نسبت مطالبات غیرجاری به کل تسهیلات بانکها از حد متعارف بالاتر رود، واکنش نشان می دهند.
از مدل های کامپیوتری کنترل ریسک اولین بار در سال ۱۹۹۷ به منظور حفاظت از مؤسسات مالی در برابر نوسانات شدید بازار که در نتیجه سقوط ارزش بیشتر ارزهای کشورهای آسیای جنوب شرق ی رخ داده بود، استفاده گردید و مدل های مذکور وظیفه محوله را به نحو احسن انجام دادند.
ریسک بازار یا ارزش در معرض ریسک، می تواند به عنوان احتمال خطر مربوط به عدم قطعیت درآمدهای پرتفوی معاملاتی یک موسسه مالی بهواسطه تغییر در شرایط بازار شامل قیمت دارایی، نرخ بهره، نوسانات بازار و نقدینگی بازار تعریف شود.
نقدینگی ظرفیت یک بانک برای تأمین وجه افزایش مقدار و دارایی ارزش ها و ایفای تعهدات نقدی و وثیقه ای مورد انتظار و غیره منتظره با هزینه ای معقول بدون وارد آمدن هر گونه خسارت غیر قابل قبول است.
ریسک عملیاتی هنگامی بررسی می شود که یک سازمان عملیات خود را بخوبی انجام ندهد. در صورت ادامه این روند، وضعیت سازمان رو به افول می رود و نرخ بازدهی سرمایه گذاری سازمان افزایش می یابد.