ارزشیابی قیمت سهام  

هدف از تجزیه و تحلیل اوراق بهادار یافتن ارزش ذاتی آنها می باشد . ارزش ذاتی، ارزش واقعی یک برگ بهادار یا یک دارایی مالی است که نشان می دهد قیمتهای بازار بالاتر یا پائین تر از ارزش واقعی قرارگرفته اند و می تواند باعث تقویت قدرت تصمیم گیری افراد شوند. تجزیه و تحلیل اوراق بهادار از دیدگاه ریسک و بازده اوراق بهادار انجام می گیرد. این تجزیه و تحلیل به درک چگونگی رفتار قیمت در بازار و به تبع آن افزایش قدرت تصمیم گیری افراد کمک می کند.

 برای یافتن ارزش ذاتی یک برگ سهم، قیمت بالقوه سهم و عواید آتی آن پیش بینی می گردد و سپس به ارزش فعلی تنزیل می شود. ارزش ذاتی یک سهم با ارزش بازار آن مقایسه می شود و پس از آن تصمیم گیری در مورد خرید یا فروش یک سهم  به عمل می آید. اگر ارزش ذاتی بالاتر از قیمت بازار باشد. سهم در وضعیت خریداری قرارگرفته است و در غیر این صورت سهم در حالت فروش قرار دارد. بعبارت دیگر اگر ارزش ذاتی بالاتر از ارزش بازار باشد، ارزش آن سهم از جانب بازار به خوبی درک نشده است و به همین دلیل در شرایط خرید قرار گرفته است و از این رو خرید این سهم منفعت سرمایه را به دنبال خواهد داشت.

برای تعیین ارزش یک سهم مدل های ارزشیابی متفاوتی تدوین شده است . عمده ترین این الگوها عبارتند از:

الف) الگوهای سود سهام: مدلهای مبتنی بر سود سهام که بر ارزش فعلی سود آتی(مورد انتظار) سهام تمرکز دارند.

ب) الگوهای دارایی ها: مدلهای مبتنی بر دارایی که بر ارزش دارایی های شرکت تمرکز دارند.

   (سهام ممتاز + مجموع بدهیها) – ارزش روز داراییها
=------------------------------------------------------------------------     ارزش سهام بر مبنای خالص ارزش داراییها(NAV)
                تعداد سهام عادی                                                             (Net Asset Value)

ج)الگوهای عواید: مدلهای مبتنی بر عواید که بر ارزش فعلی عواید مورد انتظار تمرکز دارند، مدلهایی همچون P/E

متوسط  P/Eصنعت = EPS * ارزش هر سهم

منبع

دکتر اکرم تفتیان، تجزیه وتحلیل اوراق بهادار