انواع ریسک‌های مؤسسات مالی  

این شاخص ها عبارت‌اند از:

ریسک اعتباری: عبارت است از احتمال عدم بازپرداخت اصل و سود تسهیلات اعطایی از سوی مشتریان. این ریسک از بعد تخصیص منابع، مهم‌ترین ریسکی است که متوجه بانک‌ها می‌باشد. اهمیت و نقش این ریسک در بانک‌های بزرگ جهان تا حدی است که آن‌ها تمایل دارند حدوداً نیمی از سرمایه اقتصادی خود را به این ریسک اختصاص دهند (آرون، 1388).

ریسک بازار: ریسک بازار عبارت است از ریسک ناشی از تغییرات جاری و آینده ارزش بازاری دارایی‌های خاص. ریسک بازار همچنین شامل نرخ سود و ریسک ارز خارجی می‌باشد. منظور از ریسک نرخ سود تأثیرات منفی بر روی صورت‌های مالی و سرمایه بانک می‌باشد که در اثر تغییرات در نرخ سود تغییر می‌یابند و منظور از ریسک ارز خارجی تأثیرات منفی بر روی صورت‌های مالی و سرمایه بانک می‌باشد که در اثر تغییرات نرخ ارز رخ می‌دهد (آرون، 1388).

ریسک حقوقی: عبارت است از تغییرات در سیاست‌های عملیاتی مقامات تدوین‌کننده مقررات (نظیر محدودیت سقف اعتباری، کاهش نرخ سود، افزایش نرخ سپرده قانونی و... ) و تغییرات در مقررات نسبت کفایت سرمایه و... مدیریت ریسک حقوقی به مؤلفه‌های شناسایی، ارزیابی، نظارت و کنترل تقسیم می‌شود (مک کارمیک، 1383).

ریسک عملیاتی: عبارت است از زیان ناشی از فرآیندهای داخلی غلط و یا ناکافی اشخاص و دستگاه‌ها در روش‌های انجام کار و یا عوامل بیرونی) کمیته بازل، 1379).

ریسک نقدینگی: عبارت است از ناتوانی مؤسسات مالی در انجام تعهدات، تأمین مالی یا افزایش دارایی‌های خود و زیان ناشی از آن (اسکینر، 1392).

ریسک کشوری و ریسک انتقال وجوه: عبارت است از تغییرات و محدودیت‌های به وجود آمده برای یک کشور طرف قرارداد در اثر عوامل سیاسی یا اقتصادی یا تحریم‌ها و غیره و زیان ناشی از آن به دارایی‌های مؤسسه وابسته به آن کشور (اسکینر، 1392).

با توجه به ترکیب دارایی‌های بانک‌ها و مؤسسات تأمین مالی که سهم عمده آن انواع تسهیلات اعطایی کوتاه‌مدت و بلندمدت است مهم‌ترین ریسکی که این‌گونه مؤسسات با آن مواجه می‌باشند، ریسک اعتباری می‌باشد (حسینی، 1391).

منبع:
ارزیابی ریسک اعتباری در نظام بانکی (مورد مطالعه: بانک قوافمین)، علی ابدالی، پیمان نوری بروجردی، فصلنامه علمی- پژوهشی مدیریت منابع در نیروی انتظامی، سال دوم، شماره 2، تابستان 1393، صص 109 تا 128.