در برخی از مطالعات انجام شده ورشکستگی اعتبار گیرنده را به عنوان ریسک اعطای اعتبار در نظر گرفتهاند، لیکن تنها عامل ریسک اعتباری، ورشکستگی نبوده و عواملی نظیر تأخیر در بازپرداخت و نظایر آن نیز به عنوان ریسک اعتباری در نظر گرفته میشود.
اعتبار هدیه بگیرید و مشارکت کنید
با اعتبار هدیه، از خدمات ویژه استفاده کنید
در بازارکار حسابداری و مالی بدرخشید
خدمات مالی و حسابداری خود را معرفی کنید
مدل ارزش داراییهای در معرض ریسک به دو دسته اصلی زیر تقسیم میشوند (مدرس و ذکاوت، 1386).
1- مدلهای متوجه نکول
2- مدلهای مبتنی بر بازار
در مدلهای متوجه نکول، زیان اعتباری فقط در هنگام نکول رخ میدهد.
با توجه به اینکه تنها دو رویداد نکول و یا عدم نکول محتمل است تنها زیان ناشی از نکول در نظر گرفته میشود و ارزش دارایی در معرض ریسک برای واقعه نکول مد نظر قرار میگیرد.
درحالیکه در مدهای مبتنی بر بازار، زیان اعتباری در هر زمانی که تغییر در میزان اعتبار وام گیرنده ایجاد شود، مطرح میشوند.
این دو رویکرد از نظر داده های مورد نیاز جهت برآورد ریسک کاملاً متفاوت میباشند.
همچنین محدودیتهای موجود در مدلهای متوجه نکول بسیار وسیع تر؛ از مدلهای مبتنی بر بازار میباشند (مهرآرا و همکاران، 1388).
بنابراین بانکها تمایل دارند که در عوض احتمال ورشکستگی، احتمال نکول را تخمین بزنند که ورشکستگی نیز خود یکی از عوامل نکول است.
بر اساس تعریف کمیته بال نکول به حالتی اطلاق میشود که برای شخص بدهکار یک یا چند مورد از موارد زیر اتفاق افتاده باشد (شمس و رشنو، 1389):
- در توانایی او برای پرداخت تعهداتش شامل اصل، بهره یا کارمزد تردید وجود دارد.
- بیش از 90 روز از هرگونه تعهد اعتباری او سپری شده باشد.
- بدهکار اعلام ورشکستگی کرده باشد.
ثبت نام و عضویت میز کار