مدل‌های اندازه‌گیری ریسک اعتباری  

مدل‌های ریسک اعتباری با اندازه‌گیری ریسک می‌توانند با ایجاد ارتباط منطقی بین ریسک و بازده، قیمت‌گذاری مناسبی از دارایی‌ها را فراهم آورند.

از سوی دیگر مدل‌های ریسک اعتباری، امکان بهینه‌سازی ترکیب پرتفوی اعتباری و تبیین سرمایه اقتصادی بانک‌ها را فراهم می‌آورند.

به طور کلی عناصر اصلی در مدل‌های ریسک اعتباری عبارت‌اند از:  (جماعت و عسکری، 1389)

1-    انتخاب محدوده زمانی

2-    تابع چگالی احتمال

3-    مدل‌های شرطی و غیرشرطی

4-    دسته‌بندی‌های ریسک اعتباری

5-    وابستگی بین موارد نکول (شامل همبستگی نکول و غیره)

مدل‌های ریسک اعتباری را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم نمود که شامل مدل‌های قیمت‌گذاری اعتباری و مدل‌های ارزش در معرض ریسک می‌باشند (مدرس و ذکاوت، 1386).

الف- مدل‌های قیمت‌گذاری اعتباری:

اولین نسل مدل‌های ساختاری:

- مدل مرتون

- مدل سنجش اعتباری

دومین نسل مدل‌های ساختاری:

-  مدل‌های تعدیل شده یا کاهشی

-  مدل credi risk +

ب- مدل‌های ارزش در معرض ریسک

- Wilson

- Credit portfolio view

- KMV or credit portfolio manager

شایان ذکر است که مدل‌های ارزش در معرض ریسک اعتباری مدل‌های جدیدی از ریسک اعتباری هستند که از نیمه دوم دهه 1990 توسط بسیاری از مؤسسات اعتباری و خدمات مشاوره‌ای مطرح شده است که با استفاده از آن‌ها حداکثر زیان ناشی از نکول، در سطح اطمینان مشخص و برای یک دوره زمانی معین در پرتفوی اعتباری برآورد می‌شود.