درباره تشکیلات خانه کارگر  

تاریخچه فعالیت خانه کارگر

مبارزات فراگیر و پردامنه کارگران کشور در هنگامه بروز تحولات جدی در عرصه مسائل سیاسی و اقتصادی کشور که به فروپاشی نظام سلطنتی در سال 1357 منتهی گردید، با تلاش و پیگیری جمعی از فعالین این مبارزات در قالبی تشکیلاتی و نظام مند، تحت عنوان خانه کارگر استمرار یافت و نقش اساسی در جلب حمایت اقشار مختلف جامعه کارگری و در راستای حراست و تقویت نظام نوپای جمهوری اسلامی ایفاء نمود. این تشکیلات کارگری بتدریج و در طول زمان به عنوان یگانه تشکل مرکزی کارگران ایران وظیفه پیگیری اهداف و مطالبات جنبش کارگری را در سطوح ملی و بین المللی عهده دار شده است.

توسعه تشکیلاتی خانه کارگر در دو دهه گذشته

این تشکل پذیری و شکل سازی در کشورمان شکلی متفاوت و در مورد خانه کارگر روندی جدای از فعالیتهای معمول داشت به نحوی که ایجاد و سازماندهی مجدد خانه کارگر، برآیند فعالیت شوراهای اسلامی اعتصاب در سراسر کشور بود. اما با نگاهی عمیق تر به مجموعه فعالیتهای تشکیلات کارگری کشور می توان انگیزه و احساس نیاز بوجود یک تشکیلات قوی و منسجم را در مبارزات سالهای دور کارگران ایران به خوبی مشاهده نمود، لذا خانه کارگر با توجه به بستر مناسب و روحیه پرشور و نشاط کارگران، به سرعت توسعه پیدا کرده و با فعال کردن انجمن ها و شوراهای صنفی در کارگاهها و کارخانجات کشور، بزوی نقشی اساسی و تعیین کننده را در روند مبارزات جنبش کارگری ایران عهده دار گردید. این نقش اساسی به گونه ای ایفا شد که مطالبات کارگران که دستیابی به آنها از سوی این تشکیلات تعقیب می گردید، بزودی در تقابل آشکار با نظریات مخالف در خصوص مباحث مرتبط با حقوق بنیادین نیروی کار قرار گرفت. علی رغم این مخالفتها که با عنایت به تمهیداتی که در قانون پیش بینی شده بود، عملا تشکیلات موجود کارگری کشور، تحت پوشش حمایت همه جانبه قانون قرار گرفته و با توجه به مفاد مقررات تدوین شده از حوزه نفوذ و تأثیر گذاری مضاعفی برخوردار گشتند که این تحول بطور طبیعی منجر به تقویت نقش خانه کارگر در روند تحولات صنفی و اجتماعی کشور گردید. خانه کارگر یگانه تشکیلات کارگری فراگیر با گستره ملی در کشور بشمار می رود. زیرا همانگونه که می دانیم این نهاد عالی از بهم پیوستن و همکاری میان اتحادیه های مختلف کارگری کشور که خود از دل انجمن ها و شوراهای اسلامی کار هریک از کارگاهها و کارخانجات برخاسته اند پدید آمده و لذا در تقسیم بندی متداول، این تشکیلات وسیع را می توان به عنوان یک کنفدراسیون بشمار آورد.

همانگونه که ذکر شد، خانه کارگر فعالیت رسمی خود را از سال 1358 آغاز نموده، ولی بر اساس قوانین و مقرارت کشور و در جهت تثبیت مشروعیت قانونی برای ادامه فعالیت، پس از درخواست مجوز از وزارت کشور در دی ماه سال 1370 و بر اساس موافقت کمیسیون مربوطه دراینوزارتخانه ( موسوم به کمیسیون ماده 10 احزاب و انجمن ها ) دور جدیدی از فعالیتهای خود را پی گرفت.

در حال حاضر خانه کارگر به عنوان یک تشکل صنفی غیر دولتی با تمرکز فعالیت بر مبنای دستیابی به مطالبات صنفی  اقتصادی و اجتماعی کارگران کشور، جایگاه ویژه ای را در میان سایر همتایان خود یافته است. زیرا که عملا این تشکیلات بزرگترین و فعالترین سازمان غیر دولتی ایرانی از حیث تعداد اعضا، وسعت و گستردگی مراکز تابعه در سراسر کشور، تنوع و تعدد ارائه خدمات به اعضا، میزان تأثیر گذاری بر نهادهای دولتی و حکومتی، تجربه کار تشکیلاتی و نیز تنوع و سطح روابط با سازمانهای بین المللی دولتی و غیر دولتی بشمار می رود. خانه کارگر (کنفدراسیون عالی کارگران) مجموعه ایست از هسته ها، کانونها، اتحادیه های کارگری، شوراهای کاروسندیکاها. البته اتحادیه های کارگری در دوره جدید با مفهوم مورد نظر ما، با عدم شناخت کافی روبروست.

وظایف کنفدراسیون عالی کارگران ایران(خانه کارگر) به عنوان یک تشکل صنفی

عمده وظایف وشیوه عملکرد خانه کارگر را با توجه به مرامنامه و اساسنامه وسایر اهداف این تشکیلات کارگری می توان در عناوین ذیل خلاصه نمود:

1 کوشش در جهت استیفای حقوق قانونی کارگران کشور.

2 افزایش سطح بهره وری نیروی کار.

3 تلاش در جهت بسط و گسترش تأمین اجتماعی و ایجاد امنیت شغلی.

4 کوشش در جهت ایجاد اشتغال کامل.

5 تلاش در خصوص توزیع منصفانه در آمدملی.

6 حل اختلاف و داوری مربوط به روابط کار در سطوح کلان.

7 افزایش مشارکت کارگران در فعالیتهای عمومی و اجتماعی.

8 ایجاد تعهد و احساس مسئولیت در کارگران نسبت به اصلاح امور جامعه.

9 انجام امور تحقیقاتی و پژوهشی و نیز انتشار نشریات، بولتن و جزوات مربوط به مباحث کارگران.

10  آموزش کارگران به منظور افزایش مهارت و تجارب حرفه ای آنان.

11  ایجاد و ارتقاء سطح روابط با تشکلات کارگری سراسر جهان و نیز ایفای نمایندگی کارگران ایران در مجامع و مراجع بین المللی.

 ارکان و واحدهای خانه کارگر

خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران طبق اساسنامه خویش دارای 6  رکن می باشد که عبارتند از :

الف) هوادار

 ب) عضو

ج) کانون و اتحادیه

 د) کنگره

ه) شورای مرکزی

 و) دبیرکل

هر فردی که مرامنامه و اساسنامه خانه کارگر را بپذیرد و مشمول تعاریف و یا قوانین خاص مصادیق قانون کار باشد می تواند به عضویت خانه کارگر در آید. اعضاء به صورت آزمایشی عضو خانه کارگر می باشند که پس از طی مراحل آموزشی به عنوان عضو ارکانی خانه کارگر محسوب خواهند شد که می تواند با کسب آموزشهای بیشتر به عنوان عضو فعال شروع به فعالیت نمایند.

خانه کارگر با شرکت اعضاء در کنگره خود که هر 4 سال یکبار تشکیل می گردد شورای مرکزی خویش را انتخاب نموده و سپس دبیر کل خانه کارگر با انتخاب آنان برگزیده خواهد شد. دبیر کل برای عملی نمودن خواسته های کارگران عضو و اساسنامه تشکل، شورای اجرایی خویش را بر می گزیند که در آن معاونت های اجرایی وی مشغول به کار بوده و برنامه ریزی و فعالیتهای اجرایی برای دفاع از حقوق کارگران را بکار خواهند بست.

منبع:

وب سایتworkerhouse.persiangig.com