شاخص ها و نوسانگر ها  

 شاخصها به دو روش اصلی به کار می روند: برای اثبات و تایید تغییر قیمت و کیفیت الگوی نموداری و برای تشکیل دادن سیگنالهای خرید و فروش.

دو نوع اصلی شاخص وجود دارد که عبارتند از: تعجیلی و تاخیری.

یک شاخص تعجیلی بر حرکت قیمت تقدم دارد و به آن یک خصوصیت پیشگویانه می دهد. درحالیکه یک شاخص تاخیری، یک ابزار تثبیت یا تایید است چون پس از تغییر قیمت شکل می گیرد. به نظر می رسد که یک شاخص تعجیلی در طول دوره هایی با روند افقی و یا بدون روند، قوی تر عمل می کند در حالیکه شاخصهای تاخیری، در طول دوره های دارای روند نیز مفید هستند.

همچنین دو نوع ساختار برای شاخص ها وجود دارد: دسته ای که دارای بازه و محدوه هستند و دسته ای که بدون محدوده هستند. دسته ای که در یک بازه محدود هستند ، نوسانگر نامیده می شوند. اینها رایجترین نوع شاخصها هستند. شاخصهای نوسانگر دارای محدوده ای مثلا بین 0 و 100 بوده و سیگنال های خرید بیش از حد (نزدیک 100) و یا فروش بیش از حد (نزدیک صفر) را نشان می دهند. شاخصهای نامحدود نیز به همراه نمایش قدرت و یا ضعف روند، سیگنالهای خرید و یا فروش را تشکیل می دهند که فقط در روش انجام این کار با هم تفاوت دارند.

دو روش عمده برای استفاده از شاخص ها در تحلیل تکنیکی برای تشکیل سیگنالهای خرید و فروش، تقاطع ها و واگرایی می باشند. تقاطع ها رایج تر هستند و زمانی بازتاب می یابند که قیمت از میانگین متحرک عبور کند و یا دو میانگین متحرک همدیگر را قطع نمایند. روش دیگر استفاده از شاخصها، استفاده از واگرایی است و زمانی اتفاق می افتد که جهت روند قیمت و جهت روند شاخص در خلاف همدیگر باشند. این حالت به کاربر شاخصها نشان می دهد که جهت روند قیمت در حال تضعیف است. 

شاخصهایی که در تحلیل تکنیکی مورد استفاده قرار می گیرند، به شناسایی روندها ، نیروی حرکتی، میزان بی ثباتی و دیگر جنبه های مختلف در یک سهام کمک می کنند تا بهتر بتوان روند ها را تحلیل نمود. 

در ادامه به این شاخص ها پرداخته می شود؛ که شما میتوانید برا یدریافت اطلاعات بیشتر از هر شاخص، روی مورد کلیک نمائید.

شاخص میانگین هدایتی 

شاخص میانگین متحرک همگرا 

شاخص نیروی نسبی

شاخص نوسانگر تصادفی

منابع:

 جزوه درسی تصمیم گیری در مسایل مالی دکتر تفتیان

مقالات پژوهشی سایت راهبرد و سایت رهنون سرمایه